Μια φορά κι έναν καιρό, αγάπησα και ακόμα αγαπώ

Αγαπάω τον ουρανό
αγαπάω το δροσερό αεράκι  
αγαπάω τον ήλιο 
αγαπάω το δέντρο 
αγαπάω το νερό, την θάλασσα
αγαπάω την στιγμή που μου κρατούσε το χέρι
αγαπάω την αγκαλιά 
αγαπάω την μυρωδιά
αγαπάω τα ζώα
αγαπάω την μουσική
αγαπάω εκείνη την μέρα 
αγαπάω εκείνη την κοπέλα
αγαπάω τα βλέμματα που διασταυρώθηκαν τυχαία ή και όχι
αγαπάω τις στιγμές που έμειναν σιωπηλές 
αγαπάω την αίσθηση του δέρματος του
αγαπάω τα δάκρυα
αγαπάω το γέλιο 
αγαπάω το σώμα
αγαπάω το χώμα 
αγαπάω το φεγγάρι που φώτιζε εκείνη τη βραδιά 
αγαπάω τα σγουρά μαλλιά 
αγαπάω την ανάσα
αγαπάω 

Όνειρο που περνάει και χάνεται

Σαν σκιά γλιστράει.
Μέσα από τα χέρια σου περνάει.
Δεν πρόλαβες καν να δεις.
Να μυρίσεις, να γευτείς.
Δεν πρόλαβες καν να νιώσεις.
να πονέσεις, να βιώσεις.
Ήταν αέρας δεν πιανόταν.
Χανόταν, περιπλανιόταν.
Ήταν χάδι απαλό.
Που σου γνέφει στο λαιμό.
Σου μιλάει στο αυτί.
Λες και έχει κάτι να σου πει.
Όμως δεν μπορεί.
Την γλώσσα σου δεν την μιλεί.

Let's dance little stranger

Σε θυμάμαι πάντα εκεί, πιο πέρα από ΄τι ήταν μάλλον επιτρεπτό.

Θυμάμαι τον τρόπο που με κοίταξες.

Θυμάμαι τα μάτια σου.

Το μελιπράσινο χρώμα τους.

Δεν ήταν γνώριμο το συναίσθημα.

Δεν ήξερα τι ήσουν για μένα.
Κρατούσες μια ισορροπία στην ζωή μου πάντως.
Θυμάμαι πόσο ήθελα να ακούσω την φωνή σου.
Αλλά δεν επικοινωνήσαμε ποτέ με λόγια.