Τι αφηρημένη που είμαι.
Έβαλα το αριστερό γάντι στο δεξί χέρι.
Είναι όμως πολλά τα σκαλιά μέχρι την έξοδο.
Με βάζουν σε σκέψεις.
"Μήπως να γυρίσω πίσω;"
"Μήπως να τρέξω και να χαθώ όσο είναι ακόμα νωρίς;"
Τόσες σκέψεις.Τόσο λίγος χώρος.
Η τύχη μου ασταθής και άχαρη, ποτέ δεν βασίστηκα σε αυτήν.
Μα σαν άπλωσα το χέρι μου να ανοίξω την πόρτα,
ένιωθα πως της παραδόθηκα ολοκληρωτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου