Σειρά μου να σου κλέψω μια ανάσα.

Έτρεχε ξυπόλητη και τρομαγμένη.
Τι είχε συμβεί;
Ούτε εκείνη ήξερε.
Όμως ο φόβος την κυρίευε
για να βάλει τέλος στην κούραση της.
Το σκοτάδι σχεδόν την έπνιγε,
την στραγγάλιζε.
Και ξαφνικά την είδε να απλώνεται μπροστά της.
Όμορφη και μπλε.
Βούτηξε μέσα της βαθιά
και δεν βγήκε ποτέ ξανά για δεύτερη ανάσα.
"Εδώ ανήκω.Εδώ μόνο δεν τους φοβάμαι."
έλεγε.