Κι όσο κι αν έσφιγγε η θηλιά
τίποτα δεν παραδεχόταν.
Πως να του πει πως
το μόνο πράγμα που χαιρόταν πια
ήταν η αίσθηση της παρουσίας του.
Πως να του πει κάτι τέτοιο.
Φοβόταν πως θα 'τρεχε
και δεν θα τον ξανάβλεπε ποτέ.
Κι ακόμα κι αν ήταν μόνο μία σκέψη αυτό
έτρεμε ολόκληρη.
Το ένιωθε πως κάτι δεν πάει καλά,
κάτι είχε αλλάξει μέσα της.
Σαν ξένο αίμα να κυλούσε στις φλέβες της.
Δεν ήταν ο εαυτός της.
Δεν αισθανόταν ο εαυτός της.
Κι όσο κι αν προσπαθούσε
να βρει μία βολική αιτία,
το μυαλό της χανόταν
σε μια θολή εικόνα
που είχε φτιάξει μόνη της.
<3
ΑπάντησηΔιαγραφή